Zodra we iets bedenken, bestaat het. Als je een groen konijn met gele stippeltjes of een olifant met 1368 ogen in een vliegtuig voorstelt, bestaan ze. Ook al bestaat zo’n figuur alleen in jouw fantasie, hij bestaat, hij is een gedachte.
Zijn er dingen die we niet kunnen bedenken? Als die er zijn, dan is dat ‘Niets’. Of maakt het feit dat ik die ‘dingen’ nu bedenk al dat ze bestaan? Niet als zijnde een object, of zelfs maar een gedachte, maar als zijnde een mogelijkheid van bestaan?
En om een stapje verder te gaan, zijn er dingen die zelfs God nog nooit gedacht heeft? Als die er zijn, dan is dat het Niets. Of toch niet? Als het Niets bestaat, zoals ik hier beweer, is het al iets, namelijk Hetgeen Zelfs Door God Nooit Bedacht is…
En om een hele kant uit te denken bij ‘Niets,’ niets is geen ruimte, niets is geen zwart gat. Je zou kunnen zeggen dat als je twee stalen platen op elkaar ligt, er niets tussen zit. Maar dan zit er altijd nog wel iets als lucht tussen, of de één of andere verdwaalde molecuul. Om bij dat andere niets te komen, moet je dus een stuk verder kijken. Als je een stof gaat opdelen, krijg je eerst moleculen, dan atomen, elektronen, neutronen en protonen, en ga zo maar door. Alle deeltjes die we tot nu toe ontdekt hebben, waren nog verder deelbaar. Ik neem aan dat we ooit bij het eind komen en het ondeelbare deeltje ontdekken. Wat zit er tussen die ondeelbare deeltjes? Niets. Tussen die deeltjes zit geen ruimte meer, geen verdwaald kleiner deeltje, er zit niets tussen. Maar om bij dit soort Niets te komen, moet je wel aannemen dat stoffen niet oneindig deelbaar zijn. Dan kom je bij een heel andere filosofie uit, de filosofie van het Oneindige, het tegenovergestelde van Niets.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
9 comments:
Je stelt lastige vragen. Als je bedenkt dat er dingen mogelijk zouden kunnen zijn die wellicht nog niet bestaan, bestaan ze in die zin al dat de mogelijkheid er al is. Plato zou misschien zeggen dat de idee er al is - in de ideeenwereld - maar dat het in onze wereld, onze zichtbare materiele wereld nog niet bestaat.
Uit een andere log begreep ik dat je christelijk bent, en begrijp me goed, dat is geenszins een aanval of een verwijt. Als je uitgaat van de christelijke God, ga je uit van een god van interventie, alwetendheid, almacht, toch? (Correct me if I'm wrong.) Dan zou je dus kunnen stellen dat het niet mogelijk is dat er zaken zijn die God nog nooit bedacht heeft. Het 'Niets' zou dan niet bestaan, althans, als je uitgaat van 'het hogere'. Het 'Niets' zou dan slechts in onze gedachten bestaan, waardoor het wellicht wel 'bestaat' maar geen 'waarheid' is. Het 'Niets' is dan wellicht 'Iets', namelijk het 'Niets'. Maar het is daarmee niet direct 'Hetgeen Zelfs Door God Nooit Bedacht Is', want - uitgaande van de god van de bijbel - dat is niet mogelijk. Overigens, als de god van de bijbel een illusie is, is het al weer een heel ander verhaal, maar dan krijgt het 'Niets' een volledig andere betekenis. Dan zijn er namelijk zaken die - klaarblijkelijk - onmogelijk bedacht kunnen worden en die dus absoluut niet kunnen bestaan, zelfs niet in de vorm van het 'Niets'. Wellicht, draaf ik te ver door, maar goed.
In je verdere gedachten over het 'Niets' vind ik je iets te materialistisch denken. Je denkt teveel in termen van onze gedachten en van ons verstand en van onze wereld - het materiele. Ik begrijp dan ook niet helemaal je bedoeling betreffende het tweede gedeelte van je betoog. Mag ik je om verduidelijking vragen?
in principe is de ideëenwereld alomvattend, alles is terug te leiden tot een idee. Of het nu materialistisch is, of bovenzintuiglijk. En daarom, als niets zou bestaan, zou het grote kenmerk ervan zijn dat het buiten de ideëenwereld valt.
Het enige probleem is, dat we het nooit zouden vinden, omdat het daarmee de ideëenwereld zou betreden
Jochem
-keep your eyes open-
Hm, interessant. Maar goed, de ideëenwereld is dus alomvattend. Natuurlijk, Plato ging ook al uit van het principe dat alles terug te leiden valt tot een idee/de idee. (De idee-stoel, de idee-paard, de idee-mens, etc.) Alle materialistische zaken zijn ook terug te leiden tot zo'n idee, maar dat idee zelf wordt daarmee niet per definitie materialistisch. Wij weten niet - ik weet niet wat Plato daarover zei -, wij weten niet of die ideëenwereld materialistisch is of niet.
Maar ik begrijp niet heel goed hoe je met jouw woorden tot de conclusie kunt komen dat als het 'Niets' zou bestaan, dit buiten de ideëenwereld zou vallen.
En wat bedoel je met deze woorden: "Het enige probleem is, dat we het nooit zouden vinden, omdat het daarmee de ideëenwereld zou betreden"?
Als we Joëlle dr voorbeeld over niets pakken. Dwz een leegte tussen verschillende dingen. Hebben we het idee van een leegte al gevormd. Het niets zou zoiezo een vorm in onze gedachten krijgen om gevonden te worden. Hoe nihil onze kennis en bewustheid over dat 'niets' ook zou zijn.
Jochem
-keep your eyes open-
Overigens is het bij een dergelijke discussie handig om eerst onze definities gelijk te stellen: Wat verstaan jullie onder de term 'Niets'?
Jochem
-keep your eyes open-
Niets = iets wat niet is??
Maar is dat niets bekend, bij een hogere macht, bij ons?
Nee, want dan is het 'iets'. Ik sluit me aan bij Jochem, zodra we verder denken over de vorm van het Niets, is het al iets, een idee.
Ik denk dat je niet zomaar kan zeggen wat "niets" is. Om aan te haken bij het oneindig deelbare deeltjes model: Overal om ons heen zwerven deeltjes "rond", genaamd neutrino's. Tot zover bekend heeft een neutrino geen massa, alle massa dat het deeltje heeft is de energie die het bezit. Dit kan je rationaliseren met de wereldberoemde formule die A.Einstein heeft opgesteld, nl. E=mc2. Nu kan je je afvragen: is een neutrino iets, of is een neutrino niets? Er is geen eenvoudig antwoord op te bedenken. Ik denk dat als je een deeltje oneindig veel op zou willen splitsen uiteindelijk vastloopt op het verschijnsel energie. Uit energie is alles opgebouwd. Energie is niet deelbaar oid. Dit ontkracht overigens de evolutie theorie. Waarom? Denk hier maar eens over na.
Post a Comment