De Tempeliers: geschiedenis en legende

Ontstaan
Ten tijde van de eerste kruistocht en de herovering van Jeruzalem onder leiding van Godfried van Bouillon is de Tempeliersorde ontstaan, hoogstwaarschijnlijk in het jaar 1119. De orde werd opgericht door de ridders Hugo van Payns en Godfried van Sint-Omaars in Jeruzalem teneinde de pelgrims in Jeruzalem te beschermen tegen de Ottomanen en andere volkeren die het op de christenen hadden gemunt. De Tempeliersorde was een ridderkloosterorde, dat wil zeggen dat ze streden met het zwaard, maar tegelijkertijd allerlei christelijke geloften af moesten leggen, zoals de kuisheidgelofte, de gelofte van gehoorzaamheid en armoede. Hun eerste zetel was dus in Jeruzalem, op de plek waarvan men vroeger dacht dat daar de Tempel van Salomo moest hebben gestaan. Dat verklaart hun officiële naam: Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonici (De Arme Ridders van Christus en van de Tempel van Salomo.)

Armoede en kuisheid
Er waren al een paar geloften die de ridders moesten afleggen en regels waaraan ze zich dienden te houden. In 1129 stelde Bernardus van Clairvaux tezamen met enkele geestelijken een uitgebreid reglement op schrift.
De tempeliers werden geacht een wit gewaad te dragen zonder enig teken van rijkdom. Zoenen, ook met familieleden, werd als onbetamelijk beschouwd. Tempeliers konden het beste maar niet getrouwd zijn. Waren ze dat wel, mochten ze het witte gewaad (dat voor kuisheid stond) niet dragen, maar moesten ze een bruin of zwart gewaad dragen.
De tempeliers moesten een sober etenspatroon volgen: slechts driemaal per week vlees (gezouten schapenvlees of vis), ze aten in stilte, er mocht geen wijn worden geschonken, er werd verder slechts water en brood gebruikt. Tweemaal per maand werd er gevast.
Tempeliers mochten niet jagen.
Tempeliers hadden geen persoonlijk bezit.
Er waren vaste gebedstijden, minstens 7 per dag.
Het doden van moslims is gerechtvaardigd in de Heer.

Rijkdom en macht
Toen de orde officieel werd erkend door Rome, begonnen de Tempeliers te reizen. In heel Frankrijk, Groot-Brittannië, Schotland en Vlaanderen verwierven zij steun voor hun orde. De vorm van die steun was een beetje dubieus voor Pauperes Commilitones: huizen, landerijen, erfenissen (zelfs die van koning Alfonso I) en andere gelden, oogsten, visrechten etc. Een paar jaar later krijgen de Tempeliers een complete stad in Portugal. In 1136 verandert grootmeester Craon het reglement: de grootmeester krijgt meer macht, en de patriarch van Jeruzalem minder. De Tempeliersorde werd steeds groter en kreeg steeds meer macht. Ze werden onder het gezag van de paus gebracht. De Tempeliers vielen daardoor buiten het feodale stelsel en hoefden dus geen belasting te betalen en waren geen verantwoording verschuldigd aan een leenheer. Hun strijd tegen de moslims in het Heilige Land werd uitgebreid tot een strijd tegen alle ongelovigen in heel Europa, in England, Frankrijk, Duitsland, Spanje, Italië, Portugal en Schotland. De ridders van het Heilige Land werden een belangrijk onderdeel van het Franse leger. Ze stonden bekend als de beste strijders van het leger en behoedden de Fransen voor een enorme nederlaag op de moslims. De tweede kruistocht, waarin de Tempeliers meevochten werd een grote mislukking en binnen Frankrijk werden de Tempeliers als de zondebokken als de schuldigen beschouwd. De tegenstander kreeg echter steeds meer respect en ontzag voor de Tempelier. Later vochten de ridders ook mee met het Portugese leger. Hun macht groeide voortdurend. De nieuwe paus verschafte hun steeds meer rechten, zoals het innen van belastingen, het bouwen van eigen kerken. De orde kreeg nieuwe gebieden in Portugal onder haar gezag, waaronder Tomar, waar een groot kasteel stond dat een nieuwe uitvalbasis werd van de Tempeliers. Ook in andere gebieden bezaten de Tempeliers kastelen en hele gebieden, zoals Gaza en Libanon. De Tempeliers kregen ook veel geld in beheer, dat ze weliswaar niet zelf bezaten, maar waarover ze belasting heften en waarmee ze leningen verstrekten. De orde kreeg bijvoorbeeld de schatkist van het Engelse koningshuis in beheer. In ruil voor allerlei diensten die nu door bankiers gedaan zouden worden werden zij betaald.
Op een gegeven moment waren de Tempeliers zo machtig en werden ze door zoveel legers gevraagd dat ze bepaalde opdrachten begonnen te weigeren. Zo hebben ze geweigerd het Heilige Jeruzalem te verdedigen tegen Saladin, wat uitliep op een herovering van Jeruzalem door de moslims. Uit schuldgevoel namen de Tempeliers deel aan een poging tot een nieuwe herovering, die, zoals verwacht, uitliep op één van de eerste grote nederlagen voor de orde. Velen vonden de dood. Het ergste van alles was nog dat de reputatie van de orde, die zou vechten onder bescherming van God, ernstig werd geschonden. Ondanks deze grote nederlaag werd de rijkdom en de macht van de orde almaar groter. Buiten al hun politieke en economische macht, hadden ze natuurlijk ook grote religieuze macht, die ze dikwijls onderstreepten door met allerlei relikwieën op de proppen te komen, zoals stukjes kruishout. Ondanks het feit dat ze ooit begonnen als de ridders van armoede, waren ze nu de grootste en rijkste machtsfactor in het Midden-Oosten en Europa. En ondanks het feit dat ze bekend stonden als ridders van nederigheid en dienstbaarheid, werd de hiërarchie versterkt en werden de kloven tussen de rangen groter. Op enige tegensputteren van een andere ridderkloosterorde na, de Hospitaalridders in Duitsland, werd de macht van de Tempeliers nauwelijks een strobreed in de weg gelegd.

Ondergang
Begin 14de eeuw sloot Filips IV de Schone van Frankrijk een enorme lening bij de Tempeliers af om een nieuwe kruistocht te kunnen financieren, die deze keer naar Byzantium leidde. Filips scheen een koninkrijk te willen veroveren voor zijn broer. De kruistocht mislukte en Filips IV was niet in staat de lening af te lossen. Samen met de veel te groot geworden macht van de Tempeliers was dit waarschijnlijk de reden waarom Filips besloot tot een enorme heksenjacht op de Tempeliers. Hij liet alle Tempeliers oppakken en beschuldigde hen van de meest verschrikkelijke dingen. Heling met de vijand, ketterij, urineren en spuwen op een crucifix, homofilie, losbandigheid op terreinen van drank en vrouwen, occulte en satanische riten etc. Op vrijdag de 13de in oktober 1307 werden alle Tempeliers in Frankrijk opgepakt en voor de inquisitie gedaagd. Daarom beschouwen wij vrijdag de 13de nog steeds als een ongeluksdag. Onder gruwelijke martelingen werden de Tempeliers gedwongen alle beschuldigingen te bekennen. 36 Ridders sneuvelden tijdens deze martelingen. De bezittingen van de Tempeliers kwamen toe aan Filips de Schone. Het (schijn)proces duurde intussen voort. De Tempeliers die hun verklaring alsnog introkken, werden veroordeeld tot de brandstapel. De rest wachtte het proces verder af, ze verzochten gehoord te worden door de paus. Na zeven jaar gevangenisstraf was het eindelijk zover. De Tempeliers, onder leiding van voormalig grootmeester Jacques de Molay, kregen een kans op gratie. Wanneer ze hun bekentenis in het openbaar zouden afleggen, mochten ze een levenslange gevangenisstraf uitzitten. Deden ze dit niet en herriepen ze eventuele eerdere bekentenissen, wachtte hen alsnog de brandstapel. Jacques de Molay herriep samen met 76 andere Tempeliers zijn getuigenis en werd alsnog levend verbrand.

Legende
Hier houdt de geschiedenis op en start de legende. Het einde van de Tempeliers roept een hoop vragen op. Een orde met zoveel macht, zoveel rijkdom kan zich toch niet zo gemakkelijk op laten pakken? De orde had overal spionnen, er waren Tempeliers in dienst aan het hof van de koning, in het leger, in de geheime dienst. De Tempeliers móéten geweten hebben dat er een arrestatie wachtte. Op basis van deze constatering is men gaan zoeken naar redenen waarom de Tempeliers zich vrijwillig hebben laten oppakken. Vreemd hoe zo’n voorzichtige constatering tot zoveel theorieën heeft geleid. Alle theorieën zijn het erover eens dat de Tempeliers hadden voorzien dat ze opgepakt zouden worden en dat ze dat ook wilden, omdat ze als een geheim genootschap wilden voortbestaan. De Tempeliers verbergen namelijk een groot geheim. Over dat geheim bestaan honderden verschillende theorieën.

· De Heilige Graal
· De ark van het Verbond
· Het ware kruis waarop Jezus gekruisigd zou zijn · De lijkwade van Turijn
· Een ander christelijk relikwie

Er zijn over al deze theorieën verschillende boeken geschreven, maar geen enkele kan mij een bevredigend antwoord geven op de vraag hoe de Tempeliers aan dat relikwie gekomen zijn, en waarom ze dat relikwie zouden willen verbergen voor de rest van de wereld. Dan Brown komt op een leuke theorie die die laatste vraag beantwoordt: de Heilige Graal is Maria Magdalena, en de nakomelingen van haar en Jezus. De Tempeliers beschermen de nakomelingen. Daarbij was de wereld, zeker in de tijd van de Tempeliers, niet bepaald klaar voor het verhaal dat Maria en Jezus een relatie gehad zouden hebben. Dan Brown baseert zich echter niet bepaald op betrouwbare feiten, en bovendien publiceert hij zijn theorie als een fictieve roman, en dus is zijn theorie te verwerpen als zodanig, als fictie. In een andere roman, de Slinger van Foucault komt Umberto Eco al met een beter ondersteunde, hetzij een nogal vreemde theorie aanzetten. De Tempeliers zouden net als veel van hun tijdgenoten geloven dat er onder de aarde allerlei energetische stromen zijn, de zogenaamde tellurische stromen. Die tellurische stromen komen op één centraal aan het aardoppervlak, en als je die plek gevonden hebt kun je de tellurische stromen regeren. Als je die stromen kunt regeren kun je de hele wereld beheersen, ze zijn het krachtigste wapen dat je in handen kunt hebben. Je kunt aardbevingen, overstromingen veroorzaken, je kunt land verplaatsen. De Tempeliers zouden in hun tijd een plan hebben gesmeed. Na 120 jaar zou de technologie ver genoeg gevorderd zijn om het punt waar de tellurische stromen onder het aardoppervlak te kunnen vinden. In die 120 jaar moest de kaart veilig gehouden worden, en wel zo dat niemand de gehele kaart in handen zou kunnen hebben. In alle vestigingen van de Tempeliers zou een stuk kaart verborgen zijn. In termijnen van 36 jaar werden de stukken bij elkaar gebracht en samengevoegd tot er na 120 jaar een complete kaart gevormd zou zijn. Ergens in dit plan moet het volgens Umberto Eco fout gelopen zijn, waarschijnlijk door de verschillende kalenders van de gebieden waar de kaartfragmenten verborgen waren.

Geheim
Waarom wordt er al zoveel jaren, wat zeg ik, eeuwen naar het geheim van de Tempeliers gezocht? Ik heb mijn gedachten er eens over laten gaan. Geheimen prikkelen de verbeelding. Je kunt er eeuwen over filosoferen zonder dat er ooit een antwoord komt. En dat is ook niet erg, want een geheim is niet intrigerend meer wanneer het ontsluierd is. Waarom zijn er meer boeken over de eindtijd geschreven dan over het leven van Jezus? Omdat de eindtijd vragen oproept, en het leven van Jezus antwoorden geeft. En onze menselijke geest houdt meer van vragen dan van antwoorden. Antwoorden zijn nooit bevredigend, omdat ze altijd anders zijn dan wij hadden gewild. Daarbij zit in vragen identiteit, kun je door vragen karakter en intelligentie laten zien, terwijl antwoorden objectief zijn, feiten zijn. Geheimen prikkelen ons omdat we hierin onze identiteit kunnen tonen. Wat is een geheim als het niet meer geheim is? Saai, afgerond. Een geheim is nooit afgerond. Daarom is het beste geheim het lege geheim. De Tempeliers hadden geen geheim, maar ze zijn erin geslaagd een zodanige indruk op de wereld achter te laten, dat er tot op de dag geschreven wordt over het complot van de Tempeliers. En omdat de Tempeliers niks te verbergen hadden, zal het altijd een geheim blijven, altijd een inspiratiebron voor dichters, kunstenaars en schrijvers. Er zal altijd gezocht blijven worden naar een geheim dat niet bestaat, omdat dat het enige ondoorgrondelijke geheim is, een eindeloze, heerlijke

Satanisme

Satanisme breed

Er zijn verschillende vormen satanisme te onderscheiden, gekeken naar factoren als tijdsvak, plek en de motivaties en leer van de verschillende stromingen.

Wanneer twee volken elkaar vijandig gezind waren, hadden ze over en weer nogal snel de neiging elkaar te beschuldigen van satanische rituelen, zoals het offeren van kinderen, orgieën met demonen op de heksensabbat, het drinken van kinderbloed bij de eucharistieviering. De geruchten rondom satanische volken lijken door deze onwaarschijnlijke verhalen niet waar. Er zijn weinig tot geen gegevens die enig gerucht hierover kunnen onderschrijven. De weinige gegevens die er zijn worden in de wetenschappelijke wereld niet serieus genomen. De alchemisten zouden binnen volkeren bijvoorbeeld een hoge positie in het leger bekleden omdat zij de hulp van demonen konden inroepen als dat nodig was op het slagveld.

Loze beschuldigingen uit een duister verleden dus. Maar het satanisme voert veel verder. De diabolici uit de renaissance, Aleister Crowley (begin 20ste eeuw), The Golden Dawn, The Leviathans etc. De diabolici wenste de hele wereld als één groot complot te zien, bestuurd door De Zeven Heren. Aleistar Crowley was een beroemde perverse, heroïne verslaafde man die erg op de media gericht was. Hij schreef een aantal boeken met satanische rituelen, waaronder Magick, gedicteerd door zijn vrouw die bezeten was door de demon Aiwass. The Golden Dawn was een groepering die zich bezig hield met magie, in vormen als: tarot, de Joods-mystieke kabbalah, astrologie en alchimie. De Leviathans aanbaden Leviathan, een dier dat in de Bijbel symbool staat voor satan. Alle besproken vormen van satanisme zijn modern en draaien om magie en het beheersen van de wereld met behulp van demonen of satan zelf. Het satanisme in zijn modernste vorm is het modern satanisme van Szandor LaVey, de oprichter van de Church of Satan en de schrijver van de Satanic Bible. Dit modern satanisme wil ik bespreken in deze essay.

Modern Satanisme van Szandor LaVey

Het modern satanisme is geen religie, geen wetenschap, het is een levensbeschouwing. Niet eens een levensstijl, want iedere satanist vult het satanist-zijn naar gelang voor zichzelf in. Szandor Lavey (half 20ste eeuw tot eind 20ste eeuw) geeft ook herhaaldelijk aan dat hij niet het hoofd is van de kerk, dat zijn regels slechts richtlijnen zijn en dat een ieder daar zijn eigen weg in zou moeten vinden. Dit modern satanisme is anders dan de hiervoor besproken stromingen. Het houdt zich (officieel) niet bezig met magie en kennen geen satan of God. Waarom deze stroming dan toch ‘satanisme’ heet, is omdat het het tegenovergestelde van de Bijbel leert. Het wijst de christelijke regels af, het bekrompen en geknechte leven dat een christen leidt is aan de satanist niet besteedt. Een satanist doet wat hij wil, denkt wat hij wil en leeft hoe hij wil. Een satanist is verdraagzaam, hij tolereert iedere godsdienst (behalve het christendom) en levensbeschouwing. Tolerantie en vrijheid van het satanisme tegenover de intolerantie en reglementen van het christendom. Een andere reden waarom Szandor Lavey zijn filosofie ‘satanisme’ gedoopt heeft, is provocatie en theater. Hij is een man met een groot gevoel voor drama. Hij komt bijvoorbeeld in een lijkwagen in ’68 naar de première van de film Rosemary’s Baby. Ook schreef hij ooit een single met de titel ‘Satan Takes a Holiday.’ Hij provoceert en choqueert.

Het satanisme is een postmoderne levensbeschouwing, ontstaan uit alle filosofieën en wereldreligies die er zijn. Er is weinig nieuws te vinden in het modern satanisme. Satanische magie bestaat dan ook niet, het is magie uit vele stromingen samengesteld: astrologie, alchimie, de magie van de druïden, Egyptenaren etc. Ook de ideeën die beschreven worden in de Satanic Bible zijn niet nieuw, maar geïnspireerd door het hedonisme, de filosofieën van Nietzsche e.d. Het satanisme is een medley van allerlei elementen uit bestaande religies en filosofieën.

Wat leert Szandor Lavey in zijn Satanic Bible en zijn Satanic Church? De zogenaamde Nine Satanic Statements leren het volgende:

1. Welwillendheid in plaats van geheelonthouding
2. Praktisch in plaats van theoretisch geloof
3. Wijsheid in plaats van hypocrisie
4. Vriendelijkheid en liefde voor degene die het verdienen in plaats van naar iedereen
5. Wraak in plaats van de andere wang toekeren
6. Geef de verantwoordelijkheid aan de verantwoordelijken in plaats van aan satan of satanisten
7. De mens is een dier, luister naar je instinct
8. Zonden die leiden tot bevrediging zijn geen zonden
9. Satan has been the best friend the Church has ever had, as He has kept it in business all these years!

Mijns inziens is ieder statement op zich een sneer naar het christendom. Tot en met de formulering toe probeert LaVey zijn positie recht tegenover het christendom kenbaar te maken.

Dan zijn er nog The Eleven Satanic Rules of the Earth. Deze maken kenbaar waar het satanisme mijns inziens werkelijk voor staat: back to nature. Een satanist luistert naar zijn instinct. LaVey merkt wel nog even op dat het niet de bedoeling is dat je op iemand anders ‘territorium’ mensen lastig valt en dat je geen seks moet hebben als je niet zeker weet of de partner het wil. Als iemand je echter ergert: behandel hem wreed en genadeloos. Als je magie kunt gebruiken, gebruik dat dan. Vermoord geen kinderen. Vermoord dieren alleen voor jouw voedsel. Als je in een ‘open territorium’ loopt, moet je niemand lastig vallen. Als iemand jou lastig valt, vernietig hem. Uit al deze regels blijkt dat satanisten geloven dat mensen dieren zijn en zich ook daarnaar dienen te gedragen. Luister naar je dierlijk instinct, val anderen niet lastig tenzij ze jou lastig vallen, bevredig de behoeften die je voelt. De algemeen heersende opvatting onder satanisten is dat we helemaal terug moeten naar wie we waren. Het recht van de sterkste moet weer gaan gelden. Zieken moeten sterven en niet geholpen worden (zij zijn immers zwak), ouderen moeten niet langer in leven gelaten worden dan nodig. Veel ziektes zullen zichzelf uitroeien omdat zij slechts lichamelijk en erfelijk overdraagbaar is, en niet spontaan ontstaat. Als zwakken geen kinderen meer krijgen, muteert het menselijke ras tot het perfecte menselijke ras. Dan is de mens eindelijk verworden tot de Ubermensch.

Veel ideeën zijn, zoals reeds opgemerkt, overgenomen van bestaande filosofieën. De Satanic Bible heeft zelfs stukken overgenomen uit werken van Nietzsche en andere filosofen. Ook refereert het modern satanisme aan het hedonisme en het epicurisme. We zijn dieren, laten we plezier maken en luisteren naar onze natuur, laten we genieten van de tijd die we hier hebben.

Het satanisme ondergronds: de cult

Waar rook is, is vuur. Er moet een oorzaak zijn van alle geruchten over kinderoffers, vampirisme, kannibalisme etc. Ik durf geen conclusies te trekken uit alle verhalen en geruchten, ik zet er slechts een paar op een rij en men mag daar het zijne van denken.

Zoals elkaar vijandig gezinde volken vroeger deden, wordt er heden ten dage door christenen gesmeten met beschuldigingen tegen de satanisten. Uiteraard hebben de christenen hun mening over het gebruik van magie, waarvoor satanisten in het algemeen rechtstreeks voor uitkomen. Het is dan ook niet vreemd dat christenen beschuldigingen uiten. En het is niet meer dan logisch dat de satanisten zich daar niks van aantrekken, omdat het voor hen een volstrekt logisch gegeven is waar niets ‘fouts’ aan is. Stopten de beschuldigingen met magie, dan was er niks aan de hand geweest. Maar christenen betichten de satanisten van heel wat meer kwaad dan dat. Kinderoffers, massaverkrachtingen, ritueel misbruik, vampirisme, kannibalisme etc. De satanisten zouden er een heel ondergronds netwerk op na houden, in de volksmond: de cult. Daarin zou magie bedreven worden, magie waarbij demonen aangeroepen zouden worden, waarbij bizarre onmenselijke rituelen zouden worden toegepast. De leden van de cult vindt men terug in alle lagen van de samenleving, maar voornamelijk in de hoogste posities. Satanisten zijn mensen met macht. Ze zijn overal en toch nergens. Een geheim genootschap dat magie bedrijft met het doel de mensheid te controleren, de wereld te beheersen. Paranoia van angstige christenen? Misschien. Toch zijn er verhalen bekend die die richting uitwijzen. Het zijn onbekende verhalen, verhalen die vrijwel nooit uitgroeien tot rechtszaken omdat ze niet serieus genomen worden door de autoriteiten en de media. Waarom ze niet serieus genomen worden? Omdat de autoriteiten vol zitten met satanisten, mensen met macht die alle verhalen buiten de bekendheid houden. Aldus de paranoïde christenen.

Er zijn zoveel geruchten rondom satanische misdaad, voornamelijk rondom seksueel misbruik, dat er een speciale term is gereserveerd voor deze misdaad: Satanic Ritual Abuse, SRA. Er zijn honderden verhalen bekend over getraumatiseerde meisjes die vanuit het niets opduiken, gehersenspoeld, gek gemaakt. Sommige meisjes vertellen later onder hypnose over hun ervaringen. De meisjes zijn op vroege leeftijd als vermist opgegeven, ontvoerd door leden van de cult. Van kinds af aan worden ze opgevoed tot een onderdeel van de rituelen. Wat precies hun functie is tijdens die rituelen is niet bekend. Ze worden mishandeld en misbruikt. Er is zelfs een verhaal bekend dat ‘Ze’ MPS bij een meisje zou hebben ontwikkeld, en wel zodanig dat één van haar persoonlijkheden een wolf was. Op latere leeftijd worden ze draagmoeders van nieuwe kinderen die hetzelfde leven krijgen als hun moeders, of geofferd worden aan demonen.

Meer bewijs dan de verklaringen van ouders, psychologen en slachtoffers zelf is nooit aangetroffen, en satanisten ontkennen uiteraard alle verhalen glashard. Eén aangedragen argument wil ik hier noemen: als satanisme voor iedereen anders is, hoe kunnen satanisten zich dan hebben georganiseerd in één systeem, één cult? Hieruit concludeer ik het volgende: indien er iets als een cult bestaat, bestaat die niet uit de postmoderne satanisten waarover ik in het voorgaande gesproken heb.

ADD

Hallo,

Ik moest maar een stuk schrijven over ADD. Wat stel ADD nu precies voor? Ten eerste werkt ADD bij ieder mens weer net iets anders uit. Wat heeft ADD voor een betekenis op mij gehad is dan de belangrijkste vraag.

Er zijn een heleboel factoren, die een ADDer heeft, die ik ook hebt.
* Chaotisch en vergeetachtig.
* Op een bepaald interesse gebied enorm voor willen inzetten
* Snel afgeleid
* Terug trekkend
* Afwezige houding
* Grote creativiteit
* Adrenaline zoeken, graag uitdagingen zoeken
* Enorm voorstellingvermogen
* Ergens volledig in op gaan
* Grote gevoel voor humor
* Zeer gevoelig
* Assertief
* Relatieverend
* Kan erg onzeker zijn
* Kan zowel een minder als een meerder waardigheidscomplex ontwikkelen
* Laat alles wachten tot het laatste moment
* Altijd ver vooruit aan het denken
* Heel goed in problemen oplossen, ik houd van puzzelen met problemen
* Concentratieproblemen, moeilijk om langdurig op 1 ding te concentreren
* Zichtbaar hyperactief of juist onzichtbaar
* Moeite om motivatie op te brengen
* Heel veel gedachten/ heeft er last van
* Regelmatig perfectionistisch
* Dagdromen
* Snel in het doorhebben van plots (films bijvoorbeeld)
* Dit komt door dat ik snel verbanden tussen dingen kan leggen
* Scherpe intuïtie, groot perceptie vermogen
* Problemen bij luisteren en bij het stilzitten
* Waardoor ik dus veel door andere heen praat
* Bent altijd met meerdere dingen tegelijk bezig, en in gedachten met nog veel meer
* Moeilijk om details af te werken
* Behalve als het interessant is, juist erg veel focus op details
* Regelmatige over spoelt door gedachten, noem ik een ‘storm’
* Slecht in staat aanwijzingen op te volgen
* Kan gevoeling zijn voor verslavingen, heb ik geen last van.
* Kan slecht tegen kritiek
* Maar zet kritiek snel van zich af, door te relativeren, ik bekijk alles vanuit alle perspectieven
* Regelmatig een gevoel van misplaatsing, eenzaamheid of niet begrepen te worden
* Kan dit vervolgens dus weer heel goed relativeren
* Hyperfocus. Dat is een ‘extra’ vermogen om ergens volledig in op te gaan
* Kan me heel goed inleven in andere mensen

Dit zijn enkele punten die het fenomeen ADD misschien wat duidelijker maken. Het kan lijken dat dit op bepaalde punten tegenstrijdig lijkt. Of dan deze punten niet bij mij lijken te passen. Geloof me, dat doen ze wel. Alleen vaak is het niet zichtbaar, of word het bewust of onbewust onderdrukt. Vraag maar raak.

Pieter

‘What you don’t have you don’t need it now. What you don’t know you can feel it somehow'

Autisme spectrum

Onder het zogenaamde autisme spectrum vallen de volgende stoornissen: autistische stoornis, de stoornis van Rett, MDD (Multiplex ontwikkelingsstoornis), Asperger en PDD-Nos. Ikzelf heb altijd geloofd dat ADD en ADHD eveneens onder het autisme spectrum vallen, maar dat is een wijdverbreide misvatting die voortkomt uit de nieuwe generatie studieboeken die worden geschreven over ‘Indigo-kinderen,’ of ‘Nieuwetijdskinderen.’ Om het autistme spectrum goed te kunnen onderscheiden van deze Indigo-kinderen volgt een korte uiteenzetting over de verschillen en overeenkomsten tussen beiden.

Allereerst moet worden vermeld dat de studieboeken over Indigo-kinderen vaak worden geschreven door mensen met een spiritistische of esoterische achtergrond. Ik noem deze boeken dan ook liever parapsychologisch dan wetenschappelijk psychologisch. Het begint al met de naam. Indigo is een paarse, blauwachtige kleur die wordt gezien in de aura van de Nieuwetijdskinderen.
Nieuwetijdskinderen zijn kinderen die wij vaak zien als mensen met een sociale stoornis. Volgens onderzoekers, bijvoorbeeld Lee Caroll en Jan Tober, hebben zij echter geen sociale stoornis. Indigo-kinderen zijn zelfbewust, weten wat ze willen en voelen niet de neiging zich aan te passen aan andere kinderen. Indigo-kinderen beschikken over gaven die tot nu toe bekend waren als HSP (High Sensitive Personality) of als paranormale gaven zoals telepathie en helderziendheid. Doordat zij op een andere manier kunnen communiceren dan wij, leren ze niet op een ‘normale’ manier communiceren.
Door hun gebrek aan sociale vaardigheden word de kinderen vaak een stoornis als ADHD, ADD, PDD-NOS of een andere autistische stoornis toegeschreven. Dat zijn stoornissen die wel bestaan, maar onterecht worden geconstateerd bij Indigo-kinderen.

Het autisme spectrum omvat veel minder stoornissen dan de stoornissen die aan Indigo-kinderen worden toegedicht. Bovendien verschilt de achtergrond van de onderzoekers en auteurs van studieboeken enorm. Waar de onderzoekers naar Nieuwetijdskinderen spiritistisch en para- of pseudo-psychologisch zijn, zijn de onderzoekers naar het autistisme spectrum wetenschappers. Mensen die slechts waarneembare feiten gegrond verklaren, slechts het bewijsbare aannemen als waarheid.
Het gaat hier over stoornissen, niet over gaven. Stoornissen die al dan niet te verhelpen zijn met medicatie of gedragstherapie.

Tot zover het verschil tussen Nieuwetijdskinderen en kinderen die lijden aan een autistische stoornis. Nu volgt een korte beschrijving van twee stoornissen die onder het autistisch spectrum vallen. Ik behandel er slechts twee, aangezien PDD-NOS en MDD op slechts een paar kleine onderdelen verschillen van de autistische stoornis, en tevens veel kenmerken vertonen van het syndroom van Asperger.

Autisme in zijn meest gangbare vorm heet simpelweg de Autistische stoornis. Een stoornis die zich al ontwikkeld heeft in de eerste drie levensjaren. Een autist heeft problemen op de volgende gebieden:
- Kwalitatieve beperkingen in het contact met andere mensen (non-verbaal)
- Kwalitatieve beperkingen in de communicatie en het taalgebruik (verbaal)
- Beperkte, zich herhalende stereotiepe patronen van gedrag, belangstelling en activiteiten
- Stoornis in regulering van emoties, met name angst en agressie kunnen MDD’ers niet ‘normaal’ uiten. (Angst ontaardt in een paniekaanval, woede in een extreme driftbui)
- Stoornis in de empathie, d.w.z. het aanvoelen van andermans stemming.
- Stoornis in het denken, waarbij fantasie en werkelijkheid door elkaar lopen. (Bijvoorbeeld: van de hak op de tak springen, geheel opgaan in (bizarre) fantasieën, dromerig zijn)

Personen met de stoornis van Asperger zijn verbaal veel sterker dan personen met een ‘normale’ Autistische stoornis. Kenmerkend is dat uitspraken letterlijk worden opgevat, personen lange discussies aangaan waarbij hun associaties vaak niet te volgen zijn voor anderen en voor anderen volstrekt onlogische argumenten aandragen.
Asperger komt veel vaker voor bij hoogintelligente personen dan bij normaalintelligente personen. Vanwege hun hoge intelligentie en verbale vermogens wordt deze vorm van autisme ook wel ‘hoogfunctionerend autisme’ genoemd. Zelf noemen de personen met deze stoornis hun stoornis ook wel eens ‘Oops, wrong planet!’ omdat ze zelf hun redenaties volstrekt logisch vinden en niet begrijpen dat anderen hun verhalen niet volgen. Ze denken: misschien is de rest van de wereld wel gek in plaats van ikzelf, en vanwege hun hoge intelligentie is dat misschien niet eens zo’n vreemde gedachte.
Hun performale (motorische, visuele en ruimtelijke) vaardigheden daarentegen zijn vaak minder goed. Ook non-verbaal (gezichtsexpressie, lichaamshouding) zijn ze minder bekwaam dan anderen. Spontaniteit en het uiten van emoties is eveneens een probleem.
Een persoon met Asperger heeft vaak dwangneuroses of een obsessieve interesse voor één bepaald onderwerp.

De psychologische kracht van geloof

Jezus genas een zieke wanneer de zieke geloofde dat Hij hem kon genezen. Hij vroeg om geloof en vertrouwen. Kon de zieke beamen dat hij geloofde in Zijn kracht, dan werd hij genezen. In het volgende stuk zal ik betogen waarom Jezus vroeg om geloof.

Wanneer een mens iets maar hard genoeg gelooft, dan zal het gebeuren. Die bewering is puur wetenschappelijk en psychologisch te onderbouwen. De belangrijkste ondersteuning van die bewering zijn de experimenten met placebo's. Om meer te lezen over het placebo-effect, zie: http://www.skepsis.nl/placebo-effect.html, een artikel waarin het effect vanuit meerdere standpunten wordt belicht.

Een ander behoorlijk sprekend voorbeeld, waarvan ik overigens niet heb kunnen ontdekken of het verhaal op waarheid berust: een persoon met DIS (ook: MPS, Meervoudige Persoonlijkheidsstoornis) liet zijn ogen tweemaal opmeten. De eerste keer was hij zichzelf, de tweede keer was hij één van zijn alter ego's. Wat bleek, de eerste keer werd een andere sterkte gemeten dan de tweede. Het ging hier niet om een verklaarbaar klein verschil, maar om een verschil van één of meerdere punten.

Nog een voorbeeld: een persoon met een hevige dwangneurose of een extreme fobie, gelooft dat hem iets ergs zal overkomen als hij de dwanghandeling niet kan doen of geconfronteerd wordt met zijn fobie. In een experiment wordt de OCS'er opgesloten en geobserveerd zodat hij de dwanghandeling niet kan doen. En hij wordt ziek. Waarom? Omdat hij gelooft dat hij ziek zal worden.

Dit zijn nog puur psychologische voorbeelden, maar de kracht van het geloof gaat veel verder dan dat. Wanneer iemand 'een krachtige geest' heeft, en met zijn hele hart gelooft dat hij het kan, kan hij met zijn geest dingen verplaatsen of laten opstijgen. Een fenomeen dat bekend is onder de naam telekinese. Hier bevinden we ons op het gladde terein van de parapsychologie, waarin niet veel dingen bewezen zijn. Voor een uitgebreid overzicht, zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Parapsychology#Scope_of_parapsychological_study
Ikzelf zet mijn vraagtekens bij dit fenomeen, uiteraard omdat ik sceptisch sta tegenover verschijnselen die niet wetenschappelijk verklaarbaar zijn. Maar (er vanuit gegaan dat telekinese een bestaand verschijnsel is) het gaat hier wellicht niet om de kracht van het geloof of geestkracht, maar om het ingrijpen van 'hogere machten.'

De wonderbaarlijke genezingen van Jezus zijn dus op deze wijze wellicht wetenschappelijk aanneembaar te maken. Dat doet echter niets af aan het wonder. God heeft altijd al natuurwetten gebruikt (of nieuwe natuurwetten geschapen) voor zijn wondertekenen. Neem bijvoorbeeld de zondvloed, evolutionisten (die het bestaan van de zondvloed erkennen) hebben de zondvloed al op verschillende manieren wetenschappelijk verklaarbaar en daarmee aannemelijk gemaakt. Kijk naar de regenboog, de blikseminslag op het altaar van Elia. God gebruikt Zijn natuurwetten, de kracht van het geloof zie ik als een natuurwet. De wonderbaarlijke genezingen zijn hiermee niet puur iets bovennatuurlijks, maar wetenschappelijk en psychologisch te verklaren.

Zo.

Joëlle

"Gangbare" psychische problematiek

Wanneer je in de leeftijd van een jaar of 16 tot 22 bent, kom je verschrikkelijk veel mensen tegen met "problemen." Tieners zijn volwassenen in ontwikkeling. Ze verwerken hun jeugd en worden wie ze zijn. Tijdens die ontwikkelingsgfase gaat er nogal wat mis. In onze omgeving zien we mensen die vastzitten in gedachtepatronen die ze hebben ontwikkeld in hun kindertijd. Ze proberen zich wanhopig te ontworstelen aan hun denkfouten, en hun eigen levensvisie te ontwikkelen. Bij veel mensen zijn de denkfouten en de verkeerde gedachtepatronen echter te groot om zomaar zonder meer te veranderen en om te vormen tot een karakter. De problemen die we tegenkomen in onze omgeving op een rij. De onderliggende denkfout, de ontwikkelde stoornis met hun symptonen uiteengezet.

Een bekend gedachtepatroon waar veel tieners in vastzitten is het minderwaardigheidscomplex. Dit kan ontwikkeld zijn doordat de tiener in kwestie in zijn jeugd niet genoeg ruimte heeft gekregen om te zijn wie hij was. De rest van het gezin had wellicht te kampen met problemen, en het simplistisch kinderbrein concludeert dat het het niet waard is om aandacht te krijgen van de ouders. Een minderwaardigheidscomplex kan ook voortkomen uit gepest zijn op de lagere school. Andere bekende oorzaken van het complex zijn misbruik of (geestelijke) mishandeling. Een kind denkt veel simpeler dan een volwassene, en uit het gedrag van de dader concludeert hij dat hij waardeloos is. Een kind kan niet verder denken dan dat. Als het minderwaardigheidscomplex eenmaal gevestigd is, is het verschrikkelijk moeilijk om het gedachtepatroon te veranderen, en het zorgt voornamelijk in de puberteit voor grote problemen of stoornissen.

Een andere grote oorzaak van dat soort problemen is het niet leren uiten van emoties. Dit hangt samen met de gevoelens van minderwaardigheid. Het kind denkt dat er geen ruimte is voor zijn emoties, dat is hij tenslotte niet waard. Er zijn nog tal van andere oorzaken van het niet kunnen uiten van emoties. Als er in het gezin nooit gepraat wordt over problemen en gevoelens, kan het kind het niet leren. Je kunt dit ver doortrekken. Als je vroeger viel, en je had pijn, dan huilde je. Je ging naar je moeder toe. Het hangt nu van de moeder af hoe je je verder ontwikkelt. Mag de emotie er zijn van de moeder, troost ze, of sust ze? Zegt ze: 'Niet huilen, stel je niet zo aan,' of geeft ze je een snoepje, dan ga je geloven dat jouw emoties er niet mogen zijn. Als de emoties niet geuit mogen worden, gaat het kind zich eenzaam en wellicht ook minderwaardig voelen. Als kind dringt dat niet door, maar de gedachtepatronen nestelen zich diep in je hoofd.
Tieners die nooit hebben geleerd hun emoties te uiten, kunnen grote problemen krijgen in de ontwikkeling. Ze moeten andere manieren te vinden om zich te uiten. Hier ontstaan allerlei problemen en stoornissen.

Nog een andere oorzaak kan hetgeen ik obsessief perfectonisme noem zijn. Erg veel duidelijkheid over het ontstaan van dit gedachtepatroon bestaat er niet. Een oorzaak kan zijn een te grote verwachting van de ouders. Deze grote verwachtingen beschouw je als kind als normaal, en tijdens het opgroeien leg je jezelf ook allerlei grote verwachtingen op, die je lang niet altijd kunt waarmaken. Ook de media is een mogelijke oorzaak van overdreven perfectionisme, hoewel dat voornamelijk slaat op het lichaam, en niet zozeer op de verwachtingen die je van jezelf als persoonlijkheid hebt.

Ten slotte is er nog één oorzaak te noemen: personen hebben last van een schuldcomplex. Dat complex kan honderden oorzaken hebben. Geestelijke mishandeling is daar één van, maar ook van het plots overlijden van een dierbare kunnen kinderen zichzelf de schuld geven. Het schuldcomplex hangt nauw samen met het minderwaardigheidscomplex, de twee kunnen uit elkaar voortvloeien. Ik heb het voor het gemak slechts over het minderwaardigheidscomplex in het volgende, aangezien minderwaardigheid schuld impliceert.

Ik heb het voortdurend over stoornissen en problemen, en die wil ik nu uiteen gaan zetten. Ik vind het belangrijk om te melden dat onder vrijwel iedere stoornis een foutief gedachtepatroon zit. De problemen zijn niet op zichzelf staand te behandelen, de stoornis is niet het probleem, maar de gedachten die eronder zitten. Daarbij hangen veel stoornissen nauw samen. Ik zal proberen de verbanden tussen stoornissen onderling en onderliggende denkfouten zo goed mogelijk aan te geven.

Eetstoornis

Oorzaak: deze stoornis kan voortkomen uit obsessief perfectionisme of een minderwaardigheidscomplex. Om het eerste toe te lichten: je stelt te hoge verwachtingen aan je lichaam. En het tweede: een eetstoornis is een vorm van autodestructie, je bent het tenslotte de goede zorg voor je lichaam niet waard.

Ziektebeeld: Bij boulimia nervosa heeft de persoon last van periodes van zo min mogelijk eten, afgewisseld met eetbuien (in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk eten). Na de eetbui voelt de persoon zich schuldig en probeert hij het eten zo snel mogelijk weer kwijt te raken.
Bij anorexia nervosa vast de persoon in kwestie, hij/ zij eet zo min mogelijk. Het weinige eten dat ze tot zich nemen proberen ze zo snel mogelijk weer kwijt te raken.
Om het voedsel kwijt te raken wordt overmatig gesport, gepurgeerd (overgegeven), laxeermiddelen of afslankmiddelen genomen.
Personen die een eetstoornis hebben, doen vaak ook aan automutilatie.

Gevolgen: bij meisjes: menstruatiestop. Verminderde aanmaak van bepaalde hormonen. Overmatige donshaargroei op het gehele lichaam. Chronische vermoeidheid. Vitaminetekort zorgt voor extra complicaties.

Automutilatie

Oorzaak: het niet kunnen uiten van emoties of een minderwaardigheidscomplex. Om het eerste toe te lichten: mensen kunnen hun gevoel niet uiten, hopen alles in zich op totdat hun emotie hen overspoeld. Er lijkt op dat moment slechts één manier om het eruit te gooien. Automutilatie is autodestructie. De persoon wil zichzelf straffen omdat hij/ zij zich waardeloos of schuldig acht.

Ziektebeeld: zelfverwonding. In tegenstelling tot wat gedacht wordt, hoeft dat niet altijd lichamelijk te zijn. Een persoon kan zichzelf bepaalde dingen ontzeggen die hij/ zij in zijn ogen niet verdiend heeft.
Ook lichamelijk heeft zelfverwonding veel verschillende gedaantes. Snijden is veruit de bekendste, maar personen kunnen zich ook brandwonden toebrengen, met het hoofd tegen de muur bonken, anderen uitdagen tot gevecht en zich in elkaar laten slaan, botten breken etc.
Automutileren werkt sterk verslavend vanwege de vergrote aanmaak van het gelukshormoon endorfine.
Wanneer een persoon in de vicieuze cirkel van zelfverwonding raakt is het moeilijk eruit te komen. Hij voelt zich schuldig vanwege zijn leugens over de wonden, waardoor hij zich minderwaardig voelt, en is daarmee weer terug bij het begin.

Gevolgen: de gevolgen kunnen sterk uiteenlopen. Aangezien het verslavend werkt, is de kans groot dat de persoon steeds verder gaat in het verwonden van zichzelf. Er zijn veel gevallen bekend waarin personen (onbedoeld) een eind aan hun leven maakten.

Dwangneuroses

(officiële benaming: OCS, obsessieve-compulsieve stoornis)

Oorzaak: over de oorzaak van OCS is weinig tot niets bekend. Er wordt onderzoek gedaan naar een eventuele lichamelijke oorzaak (het zou hier gaan om een gebrek aan serotonine, een neurotransmitter). Psychische oorzaken zouden kunnen liggen in obsessief perfectionisme, een sterkte vorm van controleren, of in het minderwaardigheidscomplex. Om dit laatste toe te lichten: personen denken te compenseren wat ze allemaal fout doen, door in ieder geval íets goed te doen.

Ziektebeeld: er zijn verschillende vormen van OCS, zoals smetvrees, controledwang, poetsdwang, wasdwang en teldwang. Die handelingsdwang komt voort uit een dwanggedachte die zo sterk is, dat de persoon het gevoel heeft dat de wereld vergaat wanneer hij niet tot de dwanghandeling overgaat. De persoon schaamt zich voor zijn gedrag en wil niet handelen, daarom zal de dwanggedachte hem voortdurend van het werk of uit de slaap houden.

Gevolgen: moeilijk te definiëren. Onbegrip van omgeving, vormen van gevoelens van minderwaardigheid. Het is verschrikkelijk moeilijk om de dwanggedachten te laten verdwijnen, en zelf met jarenlange therapie wordt dat vaak niet bereikt.

Slachtoffergedrag (borderline?)

Oorzaak: gevoelens van eenzaamheid, het niet kunnen uiten van emoties, het niet in staat zijn hulp te vragen. Dit moge dubieus klinken, maar het is waar. Slachtoffers schreeuwen heel hard om hulp, maar zijn niet in staat die hulp te ontvangen. Slachtoffergedrag is tevens een symptoom van het borderline-syndroom.

Ziektebeeld: Persoon is niet in staat hulp te ontvangen, omdat hij/ zij zijn emoties niet erkent. Hij beseft dat hij hulp nodig heeft, maar kan niet benoemen wát hij nodig heeft. Daarbij is hij bang om alleen te zijn (omdat hij zijn emoties niet durft te voelen) en bindt hij mensen aan zich door zijn problemen te vertellen. Slachtoffers kunnen hun emoties niet aan.

Gevolgen: afstoten van mensen die hen proberen te helpen. Teveel verwachten van mensen. Manipulatieve opstelling naar mensen. Gevoel onbegrepen te zijn. Wanhoop.
(Niet iedereen die zich als een slachtoffer gedraagt heeft borderline. Een slachtoffer is wanhopig op zoek naar iemand die hem kan helpen. Borderline is een veel bredere stoornis met veel meer symptomen dan slechts het slachtoffergedrag.)

Suïcidale gedachten

Ik kan deze niet als een aparte stoornis uiteenzetten. Deze gedachten zijn een gevolg van bovengenoemde stoornissen, of rechtstreeks van de denkfouten en verkeerde gedachtepatronen. Vaak speelt het niet kunnen uiten van emoties (eenzaamheid) een grote rol, de persoon is in dat geval namelijk letterlijk ontroostbaar. Gevoelens van minderwaardigheid zijn uiteraard eveneens een bekende aanleiding tot het ontwikkelen van suïcidale gedachten. Ook obsessief perfectionisme kan een oorzaak zijn. De persoon is nooit goed genoeg in zijn ogen.
Misschien klinkt het vreemd, maar gedachten aan zelfmoord zijn verslavend als drugs of automutilatie. Het is één van de gemakkelijkste uitvluchten uit alle problemen die je tegenkomt. Wanneer je eenmaal aan zelfmoord gedacht hebt, keren de gedachten bij ieder probleem in je leven onmiddellijk terug. Zelfmoord is een laatste redmiddel, een noodoplossing in de ogen van velen.

Een belangrijke noot: mensen die aan zelfmoord denken romantiseren hun beeld van de dood. De persoon bewéért wel dat hij dood wil, maar in feite beseft hij pas op het moment dat hij boven op de flat staat wat de dood precies inhoudt, en daarmee beseft hij dat hij het stiekem niet wil. Ik noemde de suïcidale gedachte al de gemakkelijkste gedachte die er in je op kan komen. Ook wanneer een persoon je vertelt dat hij zelfmoord wil plegen, kun je wellicht stellen dat hij het stiekem niet dood wil. Als hij het vertelt, wil hij blijkbaar dat jij hem tegenhoudt en zegt hoeveel je om hem geeft.

Over onder andere het slachtoffergedrag kan ik nog veel meer schrijven, en dat zal ik op later tijdstip zeker doen. Er zit meer achter de stoornissen en de gedachteproblemen dan ik zo opgesomd heb, hoewel ik geloof dat dit de meest voorkomende problemen zijn onder jongeren, en dat veel van de stoornissen inderdaad min of meer ontstaan zoals ik zo-even redelijk kort door de bocht omschreef. Dit stuk krijgt zeker nog een gevolg, want hoe ga je om met al die problemen? Hoe kom je uit de vicieuze cirkel van je gedachten, en ook belangrijk: hoe help je anderen die met deze problemen te kampen hebben?

Voor de omschrijving van de problemen heb ik gebruik gemaakt van het zogenaamde Grijze Boekje, de DSM-criteria, een door psychiaters veelvuldig gebruikt boekje waarin problemen en hun oorzaken op wetenschappelijke manier omschreven zijn.